PHAEDRA(S)
- Λεπτομέρειες
- Δημοσιεύτηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2016
- Γράφτηκε από τον/την Lefteris
21-12-2016 Στέγη, ΑΘΗΝΑ
Από τα πρώτα λεπτά είναι ξεκάθαρο ότι η παράσταση αυτή είναι ιδιότυπη από όποια πλευρά κι αν τη δει κανείς. Ο Krzysztof Warlikowski στήνει με ένα πέπλο μυστηρίου την δική του Φαίδρα βασισμένος στο Σενέκα και στον Ευρυπίδη. Το ερώτημα που προκύπτει αυτόματα είναι: Το καταφέρνει;
Καταρχήν η τεράστια σκηνή της Στέγης γεμίζει από την Isabelle Huppert, κάτι που αυτόματα ανεβάζει πολλά σκαλιά το επίπεδο της παρουσίασης αυτού του εγχειρήματος σε θεατρική απόδοση πάνω στα κείμενα των Wajdi Mouawad, Sarah Kane, J.M. Coetzee. Η φωνή της και η κινησιολογία της μαγνητίζει το βλέμμα του κοινού, το οποίο παρασύρεται ολοένα και περισσότερο στην άβυσσο της ψυχής της. Εκεί βρίσκεται η ανάγκη της να ερωτευτεί και να ζήσει σαν θεά όπως στην αρχή μιλάει σαν θεά Αφροδίτη.
Εντυπωσιακό το δωμάτιο του Ιππόλυτου, το οποίο απαιτεί μια σκηνή τόσο μεγάλη, όση είναι διαθέσιμη στη Στέγη – και μόνο γι’αυτό το σκηνικό αξίζει να πάτε να δείτε την παράσταση. Εκεί μέσα διαδραματίζονται και τα πιο τραγικά σημεία της παράστασης, που θα σας μείνουν ανεξίτηλα χαραγμένα στη μνήμη σας.
Εκείνο που προσωπικά με κέρδισε ήταν η πολύ καίρια μεταφορά των στοιχείων που συνθέτουν την περσόνα Φαίδρα στη σημερινή πραγματικότητα. Είναι ένας πολυσχιδής χαρακτήρας, που εύστοχα παρουσιάζεται σε ενότητες που έχουν η καθεμία την αυτοτέλεια της (Σκληρότητα, Αθωότητα, Αγνότητα, Πραγματικότητα). Σε αυτές τις ενότητες ξεδιπλώνονται όλοι οι χαρακτήρες της αφήγησης, που στους μονολόγους τους παρουσιάζεται η δική τους προσέγγιση σε έννοιες αυστηρά προσωπικές όπως η αγάπη, ο έρωτας και οι διαπροσωπικές σχέσεις γενικότερα!
Εξαιρετικά ενδιαφέρον βρήκα και τη συζήτηση που έγινε με το πέρας της παράστασης επί σκηνής, όπου παρουσιάζονται προεκτάσεις της και αναφορές σε ταινίες με αντίστοιχη προβολή τους στον τοίχο της σκηνής. Επίσης τεχνικά ήταν άριστα αποδοσμένη η απεικόνιση με live video των πρωταγωνιστών της κάθε σκηνής.
Η διάρκεια με τρόμαξε όταν είχα αποφασίσει να τη δω, όμως η αλήθεια είναι ότι δε με κούρασε γιατί είχε πολλές εναλλαγές στην αφήγηση της αυτή η παράσταση. Κι αυτό είναι και για εμένα το μεγάλο κέρδος, που θα αποκομίσει κάποιος βλέποντάς την! Όποιος την είδε θα θυμάται για πάντα την ικανότητα της Isabelle Huppert να πλάθει την εικόνα της Φαίδρας σε όλες τις εκφάνσεις της, ακόμα κι όταν έχει ακραίες σεξουαλικές εμμονές! Και αυτό που θα μου μείνει για πάντα στη μνήμη μου είναι η απόδοση όλης της θεατρικής ομάδας και ειδικά του Ιππόλυτου, πάνω στον οποίο εικονογραφείται όλη η αποστροφή προς τη χλιδή και την εξουσία που έχει ο πατέρας του, βασιλιάς Θησέας!
