ARTSCAPE.gr

ΦΟΙΒΟΣ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑΣ

19-1-2013 Passport, ΠΕΙΡΑΙΑΣ

    Φαίνεται πως ο Δεληβοριάς από την ημέρα που συνέλαβε τον “Aόρατο άνθρωπο” προετοίμαζε το έδαφος για το φετινό “Καλοριφέρ”. Κι αυτό γιατί είναι η πρώτη φορά που επί σκηνής είναι τόσο απελευθερωμενος, που δε χρειάζεται πλεον τις περιφημες παρλάτες του για να επικοινωνήσει με το κοινο, εξηγώντας το βίωμα που μετουσιωθηκε σε τραγούδι.

    Στη ροή του προγράμματος είναι με τέτοιο τρόπο τοποθετημένα τα κομμάτια, ώστε να αναδεικνύεται περισσότερο το γιατί γράφτηκαν, παρά το πώς και το πότε. Έτσι εξαρχής ο "σκύλος στο Κολωνάκι" επικοινωνεί με την “Πέρα Χώρα”, για να μετατραπουν οι σκέψεις στη “Μπόσα Νοβα του Ησαία” και στο “Χάλια”. Δεν χρειάζεται καν να μπει στη διαδικασία να εξηγήσει το “Μέλλον από το παρελθόν”, μιας και βιώνουμε όλοι μας ως κατάσταση τον στιχουργικό του πυρήνα σ’αυτήν την περίοδο της κρίσης. Υποβάλλοντας το κοινό σε αυτήν τη διαδικασία ακρόασης των κομματιών με νέο ύφος, μετατρέπει το “Καλοριφέρ” στην πρώτη καθαρα συναυλιακή παράσταση της καριέρας του.

    Ποτέ μέχρι τώρα δεν ειχε παρουσιαστεί ο Δεληβοριάς με μια μπάντα που να είναι μέρος της και κανένα από τα μέλη να μην έχει το ρόλο του πρωταγωνιστή, όπως συνέβη με τον Γιώργο Κατσάνο στην “Big Band” ή ο Βασίλης Πιερρακέας στο "Κ-13". Επίσης, είναι η πρώτη του παράσταση, που δεν τον συνοδεύει κάποια γυναικεία παρουσία, γεγονός που προσδίδει ακόμα μεγαλύτερη σημασία στο πως διαρθρώνεται το πρόγραμμα.

    Όπως συνηθίζει, στηρίζει το πρόγραμμα σε δικά του τραγούδια και κάνει ελάχιστες επιλογές διασκευών, τις οποίες εντάσσει αυτήν τη φορά μέσα στο πρόγραμμα και δεν τις βάζει στα encores. Κι αυτό γιατι εκεί έχουν την τιμητική τους τα κομμάτια που έχουν σημαδέψει την πορεία του, όπως ο “Φώτης” και το “Κάθε Σεπτεμβρη”, που αποκαλύπτεται επιτέλους απενοχοποιημένο από το Φοίβο.

    Είναι λοιπόν το “Καλοριφέρ” η καλύτερη του παράσταση; Απαξ και μπαινει αυτό το ερώτημα ως πρώτο, τότε καταφέρνει και πάλι κάτι μοναδικό: Να κερδίσει και τους πιο φανατικούς ακροατές του, που δε χάνουν καμμία από τις παραστάσεις που ετοιμάζει κάθε χρόνο. Είναι γεγονός, λοιπόν, ότι ο Δεληβοριας κατόρθωσε να διαμορφώσει μια παράσταση που είναι ουσιαστικα συναυλία, αξιοποιώντας πλήρως μια τετράδα μουσικών. Μαζί τους έδωσε πολύ groove σε όλα τα κομμάτια με αποκορύφωμα το πώς παρουσίασαν το “Aυτή που περνάει”, βάζοντας jazzίστικους αυτοσχεδιασμους, μετατρεποντας το σε ένα τζαμάρισμα τρομερό!

    Highlight της βραδιάς δε θα μπορούσε να μην είναι το σβήσιμο των φώτων και η ένωση όλων για τον “Καθρέφτη”, κρατώντας αναπτήρες και οτιδήποτε προσέφερε το μαγαζί που να φεγγοβολά. Δεύτερο highlight το πώς τελειωνει η “Υβρεοπομπη”, κανιβαλίζοντας το πουλάκι τσιου, μετατρέποντάς το στο πολυκροτο στικάκι – αλήθεια ασχολειται πλεον κανείς με αυτό;

    Αν πέράσει από τα μέρη σας το “Καλοριφέρ” σας προτείνω ανεπιφύλακτα να πάτε να ζεστάνετε την καρδιά σας με ένα πρόγραμμα που όμοιο του δεν εχει παρουσιάσει ξανά ο Φοιβος Δεληβοριάς. Είναι ο,τι πιο αυθόρμητο, γκρουπίστικο και δυναμικό έχει φτιάξει ποτέ του και καθόλου τυχαία στις συνεντεύξεις του, επιμενει σε αυτό το γεγονός.