ARTSCAPE.gr

ΕΓΚΛΗΜΑ ΣΤΗ ΓΚΑΛΕΡΙ

   1-3-2013 Thission lofts, ΑΘΗΝΑ

   Είναι παιχνίδι; Είναι θέατρο; Τι είναι τελικά αυτό που ετοίμασαν οι Abovo φέτος και παρουσιάζουν στα Thission lofts;

    H απάντηση είναι τόσο απλή, όσο δύσκολο ήταν το εγχείρημα. H ομάδα αυτή κατάφερε με τον πλέον καλύτερο τρόπο να αλλάξει την αφήγηση και την απόδοση ενός σεναρίου, που θα μπορούσε να αποδοθεί με τον κλασικό τρόπο διάδρασης με το κοινό – κάτι αντίστοιχο με το “Σεσουάρ για δολοφόνους”. Όμως εδώ το κοινό παίζει σαν ένας ακόμα χαρακτήρας του έργου! Και πως το κατάφεραν αυτό;

    Για να γίνει λοιπόν το κοινό χαρακτήρας στο έργο, θα πρέπει να λειτουργεί ομαδικά και να σκέφτεται πώς θα βοηθήσει, ώστε στο τέλος να αποκαλυφθεί ποιος είναι ο δολοφόνος του περιβόητου και πασίγνωστου ζωγράφου Μάρκου Πολίτη. Έτσι, εξαρχής όλα τα δρώμενα γίνονται με το κοινό να συζητά με τον αστυνόμο – ντετέκτιβ, που τους απευθύνει συνεχή ερωτήματα. Πηγαίνουν μαζί του στο σημείο του εγκλήματος, για να βρουν στοιχεία αξιοποιήσιμα στο υπόλοιπο της βραδιάς, ανακρίνουν μαζί του όλους τους υπόπτους και τελικώς γίνεται ουσιαστικά ο βοηθός του αστυνόμου κατακερματισμένος σε 50 άτομα. Γιατί τόσοι λίγοι;

    Τα δρώμενα της παράστασης είναι μέσα σε όλους τους χώρους του Thission lofts και αναπόφευκτα δε θα μπορούσε να υποδεχτεί παραπάνω κόσμο, λόγω αδυναμίας των χώρων για περισσότερο. Η πιο εντυπωσιακή σκηνή διαδραματίζεται στα εγκαίνια της γκαλερί, όπου το κοινό βρίσκεται ανάμεσα στους ηθοποιούς και βιώνουν την πράξη σαν να είναι κομπάρσοι. Εντυπωσιακή ιδέα και άκρως αποκαλυπτική αίσθηση για τους θεατές που πάντοτε θα ήθελαν να ζήσουν την εμπειρία του «πως θα ήταν αν ήμουν πάνω στη σκηνή σε ένα έργο». Μόνο που στην προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει σκηνή, ούτε και θεατές, παρά μόνο δρώμενο στην πλήρη του εκδοχή ως αλληλεπίδραση.

    Αυτό ακριβώς το γεγονός χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη παράσταση ως την πιο πρωτοποριακή από όλες όσες το έχουν τολμήσει μέχρι τώρα. Και το επίπεδο διάδρασης με το κοινό άγγιζε στο ελάχιστο την πλήρη αλληλεπίδραση – στο “Iδρυμα” ανέβαιναν όσοι ήθελαν για να διαβάσουν ένα ποιηματάκι τους με λέξεις που είχαν επιλεγεί.

    Το στοιχείο του αυτοσαρκασμού διαχέεται σε όλη τη διάρκεια του έργου με αποκορύφωμα το χαρακτήρα της βαρώνης Φον Σούλερ, που δεν είναι άλλη από την αδερφή του μεγάλου ζωγράφου και τη λένε Μέλπω. Αλλά στην Ελβετία καλοπαντρεύτηκε και απέκτησε τον τίτλο της βαρώνης!

    Στο τέλος της παράστασης έρχεται η τελική κρίση του κοινού για το ποιος είναι τελικά ο δολοφόνος. Τα στοιχεία οδηγούν το κοινό στην είσοδο των Thission Lofts, όπου καθήμενοι πια πρέπει να βρουν τη λύση του αινίγματος της δολοφονίας του μεγάλου καλλιτέχνη. Τον σκότωσε ο μαθητής του ή η κόρη του; Η γυναίκα του που δεν τον άντεχε άλλο; Ποιος; Σε αυτό το σημείο το έργο παίρνει την τελική του μορφή με τον Γιάννη Σαρακατσάνη ως ντετέκτιβ να προσπαθεί να κατευθύνει το κοινό προς τη λύση, χωρίς όμως να χρειαστεί να την αποκαλύψει. Κι εκεί το κοινό κάθε βραδιά αποδεικνύει, αν τελικά λειτούργησε ομαδικά. Είναι μια αποκάλυψη που ξεπερνά τα στενά όρια του θεάτρου και αγγίζει τα όρια της καθημερινότητάς μας. Δεν έχουμε μάθει να λειτουργούμε ομαδικά, γιατί απλά έχουμε συνηθίσει την κατάσταση και την πραγματικότητα του πομπού και του δέκτη.

    Σε αυτήν την παράσταση ο πομπός και ο δέκτης αλλάζουν συνεχώς και ουσιαστικά δεν υπάρχουν ως έννοιες. Υπάρχει μόνο ένας κοινός στόχος: Η αποκάλυψη του δολοφόνου. Και για να επιτευχθεί αυτό η ομάδα των Abovo καλείται να εμπνεύσει τα πιο τολμηρά μυαλά κάθε φουρνιάς, ώστε να προχωρήσει η ροή της αφήγησης χωρίς να δημιουργούνται κενά και κυρίως έλλειψη ρυθμού. Αν είστε τυχεροί και πέσετε σε ομάδα που να έχει την τρέλα της αποκάλυψης στοιχείων για την αλήθεια που κρύβεται πίσω από καθετί, τότε θα περάσετε καταπληκτικά, γιατί ο ρυθμός θα δίνει πνοή στην αφήγηση, ενώ τα καλαμπούρια και οι ατάκες θα δίνουν και θα παίρνουν!

   Και η αφήγηση ακολουθεί μια τέτοια ροή που όσα έγιναν στο παρελθόν εκτυλίσσονται μπροστά στο κοινό, χωρίς την υποκειμενικη αφήγηση. Αυτό έχει σαν στόχο στο να εξαχθούν χρήσιμα συμπεράσματα από το κοινό χωρίς να παρασυρθεί από τους υπόπτους. Γιατί όπως πάντα μέχρι αποδείξεως του εναντίου, όλοι είναι ένοχοι και συμμέτοχοι στο φόνο! Και μέσω αυτής της ροής η ομάδα κάνει και σχόλια τόσο για το πως ειναι δομημενες οι σχέσεις στο χώρο της Τέχνης και πως αναδεικνύονται οι "σπουδαίοι" με "βαριές" υπογραφές, οσο και για τις κακές οικογενειακές σχέσεις που προκύπτουν από τέτοιες εγωπαθείς προσωπικότητες. Η περίπλοκη αφήγηση γεννάει συνεχεις σκέψεις στο κοινο, τόσο για το ποιόν κάθε χαρακτήρα της ιστορίας, όσο και για το αν τελικά είναι ο δολοφόνος! Γιατι όλοι είχαν απωθημένα από το "μεγάλο" ζωγράφο και όλοι θα τον ήθελαν τελειωμενο για τους δικούς του λόγους ο καθενας...

   Οι παραστάσεις, που τελειώνουν στις 31 Απριλίου, θα αφήσουν πίσω τους μόνο υπέροχες αναμνήσεις σε όσους παίξουν στο διαδραστικό θέατρο με στοιχεία παιγνίου που επινόησαν. Μένει να δούμε αν θα ξανανεβάσουν το έργο σε κάποιο άλλο χώρο ή ακόμα και στον ίδιο στο μέλλον. Αν θέλετε να ανήκετε σε όσους θα κοκορεύονται ότι δεν το έχασαν τρέξτε με την παρέα σας να το χαρείτε. Διαφορετικά θα περιμένετε αν θα ξανανέβει με τους ίδιους ή και άλλους ηθοποιούς. Για τις ανάγκες του έργου, στον πυρήνα της ομάδας προστέθηκαν με μεγάλη επιτυχία ο Γεράσιμος Πετικάρης, η Αγγελική Καρυστινού και η Δανάη Επιθυμιάδη, γεγονός που αποδεικνύει ότι σαν ομάδα μπορούν να ενσωματώσουν εύκολα και καινούρια μέλη και να αξιοποιήσουν πλήρως τις ικανότητες τους για το τελικό αποτέλεσμα.

   Είστε έτοιμοι για το απόλυτο διαδραστικό θέατρο; Αν ναι, τότε μην το χάσετε! Οσοι δεν είστε, πάρτε την παρέα σας και απολαύστε το χωρίς να συμμετέχετε. Σίγουρα όλο το σκηνικό θα σας μαγέψει και θα σας κάνει να γελάσετε με την καρδιά σας πολλές φορές! Η επιλογή και η στάση που θα κρατήσετε δική σας, γιατί κανείς δε θα σας εξαναγκάσει να πάρετε μέρος στην διελεύκανση του εγκλήματος που συντελέστηκε.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Οι φωτογραφίες του Λευτέρη Τσουρέα απο την παράσταση έχουν παραχωρηθεί στην θεατρική ομάδα Abovo

 PHOTOSCAPES