Πεμ03282024

Last update08:52:20 AM

THE RESIDENTS

  

24-5-2013 Live @ Fuzz club, ΑΘΗΝΑ

  

  the residents fuzz 010 Είναι η καταληκτική τους παράσταση μετά από 40 χρόνια παρουσίας; Κανείς δεν ξέρει και ίσως ακόμα και οι ίδιοι που αποκάλυψαν και τα ονόματα τους σ’αυτή την παράσταση.

   Το 40th anniversary show είχε πολλά μέρη παρμένα από τα προηγούμενα album τους, αλλά το show ήταν επικεντρωμένο θεατρικά στο να σατιρίσει με αυτοσαρκασμό, τόσο την αμερικάνικη κουλτούρα, όσο και τη δική τους πορεία. Έτσι έστησαν ένα χριστουγεννιάτικο πλαίσιο με τον frontman, Randy, να περιφέρεται σε όλη τη σκηνή μορφάζοντας και κάνοντας τις γνωστές κινήσεις του, που τους έχουν ταυτοποιήσει όλα αυτά τα χρόνια. “Picnic in the jungle” για να ξαναθυμηθούν το 13th anniversary show, ένα κομμάτι που έχουν ξαναπαρουσιάσει αραιά από τότε, αλλά παρουσιάστηκε τελείως αγνώριστο αυτή τη φορά.

    the residents fuzz 003Γενικώς όλα τα κομμάτια παρουσιάστηκαν αγνώριστα με αποκορύφωμα το στοιχειωτικό “The black behind”. Η υπόθεση Residents όμως δεν είναι απλώς μια μουσική ιστορία, αλλά μια μουσικοθεατρική παράσταση. Εκεί που άλλες μπάντες στήνουν μεγαλειώδη σκηνικά για να εντυπωσιάσουν, εκείνοι προτίμησαν να αυτοσαρκαστούν, εξιστορώντας επί της ουσίς την πορεία τους. Σκηνικό ήταν τα μπλουζάκια του frontman στα οποία καταγραφόταν η εκάστοτε εποχή τους και την εξιστορούσε από μικροφώνου ο ίδιος.

  the residents fuzz 014  Φυσικά το πιο θερμό χειροκρότημα δόθηκε, όταν εμφανίστηκε το περίφημο μάτι, στο οποίο ο Randy είπε σαρκαστικά πόσο δύσκολο ήταν για τους ίδιους να κάνουν show φορώντας αυτά τα μάτια μετά το “Eskimo” album. Το σημαντικό στοιχείο είναι ότι όλα, μα όλα τα κομμάτια ακούστηκαν μεταλλαγμένα από τις κιθάρες του, κάτι που συνηθίζουν στα live τους. Αλλά κάπως ξέφυγε η κατάσταση σε αυτήν την παράσταση με τα “Give it to someone else”, “Hanging by his hair” και “Baby sister”. Είχαν μια fusion ηχητική, που δημιουργούσε και τρομερά soundscapes, όποτε έφευγε ο Randy από τη σκηνή και έμπαιναν εμβόλιμα instrumental μέχρι να φορέσει τα επόμενα «μπλουζάκια» του.

    Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν αναμφίβολα η αναφορά στον Snakefinger, που ήταν συνεργάτης τους μέχρι που πέθανε στα late 80s. Μέχρι τότε είχαν συνεργαστεί σε αρκετά projects και είχαν κυκλοφορησει δίσκους του με την προσωπική τους εταιρία.

   the residents fuzz 019 Διάχυτος αυτοσαρκασμός σε όλη την παράσταση με το Randy να φτάνει στο σημείο να κοροϊδεύει ακόμα και τον manager τους και φυσικά τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό ήταν ανέκαθεν το στοιχείο που τους διαφοροποιούσε και τους έκανε ξεχωριστούς, όπως και το γεγονός ότι κριτικάρουν ανοιχτά την αμερικάνικη νοοτροπία σε όλα τα επίπεδα.

    Προς το τέλος της παράστασης το σκηνικό ξεφούσκωσε, δίνοντας τη θέση του σε ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο που στην κορυφή του είχε ένα resident μάτι. Και οι τρεις τους γύρισαν προς αυτό για να καταλήξει η παράσταση με το “Santa dog” και το “Deadwood”.

    Μετά από δύο ώρες, άλλη μια εμφάνιση τους επί ελληνικού εδάφους είχε τελειώσει, αφήνοντας τη γλυκόπικρη αίσθηση του αποχωρισμού σε κάτι πολύ αγαπημένο. Σίγουρα απουσίαζαν πάρα πολλοί από εκείνους που τους είχαν δει στο Παλλάς, στο Ρόδον, στο Gagarin και στο Λυκαβηττό. Για εμένα αδικαιολόγητα, γιατί έχασαν την τελευταία τους ευκαιρία να ξαναδούν ένα από τα πιο ευρηματικά και ευφυή σχήματα στην ιστορία της μουσικής. Όσοι είμασταν εκεί το ξέραμε και γι’ αυτό τους χειροκροτήσαμε.

PHOTO REPORT

the residents fuzz 028

Share on Myspace
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ