NEWS CONTROLLED BY RUMORS

 

 

 

   Γύρω μας ακούμε καθημερινά νέα και ειδήσεις που αφορούν στοιχεία της ζωής και γεγονότα σε άλλα μήκη και πλάτη της γης, με τα οποία δε θα μπορούσαμε αλλιώς να έρθουμε σε επαφή. Πώς προκύπτουν και τι εξυπηρετούν;

   Μια είδηση είναι ένας μηχανισμός που μετατρέπει μια πληροφορία από ένα συνονθύλευμα αλληλένδετων στοιχείων σε ένα συγκροτημένο και συνεπτυγμένο κείμενο, που ενημερώνει τον ενδιαφερόμενο κόσμο. Και ποιος ενδιαφέρεται και γιατί εκδηλώνει ενδιαφέρον;

   Η ανάγκη για διεύρυνση των γνώσεων είναι έμφυτη στον άνθρωπο. Αυτό έχει να κάνει με το γεγονός, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν ενδιαφέροντα με τα οποία δημιουργούν μια ζωή παράλληλη προς εκείνη που τους υποβάλλεται από την ανάγκη για επιβίωση. Η ενασχόληση με οποιαδήποτε μορφή τέχνης εκδηλώνεται και με την τάση για διεύρυνση των γνώσεων που έχει κάποιος που ενδιαφέρεται γι’αυτήν. Πώς εκδηλώνεται και τι αντίκτυπο έχει στην τέχνη;

   Η παραγωγή νέων είναι μια διαδικασία που προκύπτει με πολλαπλούς τρόπους. Καταρχήν ο εκάστοτε εμπλεκόμενος με μια μορφή τέχνης για να προβάλλει τη δραστηριότητα του προβαίνει στη συγκρότηση ανακοίνωσης, μέσω της οποίας ενημερώνει συγκροτημένα και με πλήρη τρόπο τα μέσα ενημέρωσης. Τα μέσα ενημέρωσης αξιοποιώντας το μέσο που υπηρετούν, διαχέουν την πληροφορία στον έξω κόσμο, αναζητώντας ενδιαφερόμενους που θα το αξιοποιήσουν. Τι συμβαίνει όταν παρακάμπτεται το μέσο ενημέρωσης και η πληροφορία διαχέεται κατευθείαν από την πηγή;

   Μια βασική αρχή στον κόσμο των μέσων ενημέρωσης είναι η ενημέρωση που παρέχουν να είναι έγκυρη. Η εγκυρότητα μιας είδησης προκύπτει κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο. Σε κάποιες περιπτώσεις θα πρέπει ο συντάκτης της να διασταυρώσει τα στοιχεία που βρήκε, για να βγάλει την είδηση προς τα έξω. Όταν η είδηση αποδειχτεί τελικά ανυπόστατη, τότε ξεκινούν τα προβλήματα. Αν βγει προς τα έξω, τότε ακυρώνεται η εγκυρότητα του μέσου επικοινωνίας ανεπανόρθωτα. Είναι όμως, εκεί το πρόβλημα;

    Θα έχετε παρατηρήσει, ότι, όταν κάποιο μέσο ενημέρωσης μιλάει για την ενημέρωση που παρέχει, παινεύεται όχι μόνο για το ότι είναι έγκυρο αλλά και έγκαιρο! Στην εποχή της διαρκούς επιτάχυνσης που διανύουμε, το δεύτερο αποτελεί συνώνυμο της ταχύτατης ενημέρωσης! Αυτό το γεγονός είναι και ο «πονοκέφαλος» των ανθρώπων που συντάσουν νέα, μιας και ο χρόνος είναι τόσο περιορισμένος, που η διασταύρωση των στοιχείων είναι δύσκολη! Και τι κάνει τότε;

       Η είδηση για να είναι έγκυρη θα πρέπει να γίνει στοιχείο ενημέρωσης για όποιον ενδιαφέρεται πραγματικά να ενημερωθεί! Αυτοί δεν είναι άλλοι από εκείνους που έχουν σαν ενδιαφέρον τους μία μορφή τέχνης για παράδειγμα, όπως η μουσική. Αξιολόγηση μίας είδησης αν είναι έγκυρη γίνεται μόνο από όσους γνωρίζουν πολύπλευρα στοιχεία της τέχνης στην οποία αναφέρεται η είδηση. Έτσι, με μια απλή διαδικασία έρευνας, ο «σχετικός» με την είδηση αναγνώστης προβαίνει σε διασταύρωση της πληροφορίας, που βασίζεται η είδηση. Κι αν με την κίνηση αυτή προκύπτει, ότι το νέο είναι ανυπόστατο, τότε το μέσο ενημέρωσης χάνει την εγκυρότητα του! Αυτά κάνουν εκείνοι που έχουν μια γενική θεώρηση του πλαισίου που κινείται η είδηση. Τί συμβαίνει με τους υπόλοιπους που δεν είναι «σχετικοί»;

     Τα τελευταία χρόνια τα μεγάλα ειδησεογραφικά πρακτορεία έχασαν το μονοπώλιο της διάχυσης των νέων πληροφοριων από το Internet. Μέσω του Internet έχει επιτευχθεί να προκύψει το ακατόρθωτο μέχρι και την έλευση του, να υπάρχει έγκαιρη ενημέρωση που αγγίζει ακόμα και την απόσταση των δευτερολέπτων από τις «επίσημες» ανακοινώσεις. Μήπως με αυτόν τον τρόπο η εγκυρότητα κινδυνεύει όχι μόνο να περάσει σε δεύτερη μοίρα, αλλά να θεωρείται ως στοιχείο που δεν είναι αναγκαίο για την υπόσταση και τη λειτουργία ενός μέσου ενημέρωσης;

     Οι φήμες είναι πληροφορίες που δεν στοιχειοθετούν έγκυρη είδηση, αλλά δημιουργούν το πλαίσιο πάνω στο οποίο μπορεί κάποιος να κινηθεί, για να ερευνήσει, αν υπάρχει φωτιά εκεί που βλέπει καπνό. Πάνω σε αυτή τη διαδικασία δημιουργήθηκε και η θέση του υπεύθυνου νέων στα μέσα ενημέρωσης. Στα μέσα ενημέρωσης, που έχουν μοναδικό γνώμονα για την ανάρτηση ενός νέου το να προλάβουν τους «ανταγωνιστές», τι συμβαίνει;

     Ο κυβερνοχώρος έχει δώσει βήμα σε όλους τους καλλιτέχνες να ενημερώνουν απ’ευθείας τους ενδιαφερόμενους για το έργο τους, αξιοποιώντας τις «επίσημες» σελίδες του. Μέσω αυτών παρουσιάζουν όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν την εξέλιξη στο χρόνο των δραστηριοτήτων ενός καλλιτέχνη. Ο ρόλος των νέων, που αποδίδουν, είναι μόνο ενημερωτικός ή έχει ως στόχο και κάτι άλλο;

    Μιλάμε για την εποχή που όλα κινούνται με φρενήρεις ρυθμούς και όποιος δεν τους ακολουθεί είναι καταδικασμένος να μείνει πίσω! Αυτό αναγκάζει τους καλλιτέχνες να είναι σε διαρκή εγρήγορση, ώστε να δίνουν στον κόσμο πάντα κάτι «νέο». Ο λόγος αυτός δεν είναι ενημερωτικός, αλλά ουσιαστικά έτσι ο καλλιτέχνης ακολουθεί τη βασική αρχή του brand awareness, η οποία διατηρεί στην κορυφή το όνομα μιας εταιρίας. Μπορεί να μην έχει κάτι νέο να δώσει, αλλά θα προβεί σε μια κίνηση ενημέρωσης, που θα επιβεβαιώσει στους ενδιαφερόμενους, ότι είναι ακόμα ενεργή!

    Η ανάγκη για συνεχή παράθεση πληροφοριών δημιουργεί χρόνια προβλήματα στην επικοινωνία του εκάστοτε καλλιτέχνη με το ενδιαφερόμενο κοινό. Μπορεί να φτάσει στο σημείο να «εφεύρει» ένα νέο, που θα διαιωνίσει το όνομα του. Σε αυτήν την «αθώα» πλευρά μπορεί να δώσει υπόσταση σε κάτι που ακούγεται, επιβεβαιώνοντάς το. Έτσι η φήμη μετατρέπεται σε είδηση! Πότε και πώς αποφασίζεται να γίνει αυτό;

    Με τη λογική του brand awareness, στόχος είναι να διαιωνιστεί το όνομα του καλλιτέχνη, όσο το δυνατόν περισσότερο στην επικαιρότητα με τον πλέον ανώδυνο τρόπο! Τί καλύτερο από το να αφήσεις μια φήμη να υπάρχει τριγύρω σου και να βγεις μετά από αρκετό χρονικό διάστημα και να τη διαψεύσεις! Ούτε γάτα ούτε ζημιά για τον καλλιτέχνη και φυσικά τα ενδιαφερόμενο κοινό ξαναθυμήθηκε το όνομα του καλλιτέχνη με το φρενήρη ρυθμό που έχει πάρει όλη μας η ζωή πλέον. Τι συμβαίνει όμως, όταν δεν υπάρχει είδηση ουσιαστική;

    Αν προσέξετε, οι φήμες βγαίνουν σε χρονικά σημεία, που το ενδιαφερόμενο κοινό δείχνει να έχει «ξεχάσει» τον καλλιτέχνη. Η φήμη λειτουργεί ως αφύπνιση και διεγείρει την ανάγκη του εκάστοτε ενδιαφερόμενου να τη διασταυρώσει! Αυτόματα ο χρόνος αναζήτησης διογκώνεται, σταματώντας τη φρενήρη ταχύτητα παράθεσης νέων. Κι αυτό γιατί ο ενδιαφερόμενος δε θα ησυχάσει μέχρι να μάθει γι’αυτό που διάβασε! Και τι είδους φήμες είναι αυτές;

   Για να έχεις το μέγιστο δυνατό βαθμό διείσδυσης σε έναν κόσμο, που είναι εθισμένος να διαβάζει νέα, θα πρέπει να του διεγείρεις τη φαντασία στο ερώτημα «τι θα γινόταν αν»! Αναγκαστικά για να γίνει αυτό σε μαζικό επίπεδο, θα πρέπει να επιλεγεί ένα θέμα, που να αφορά όσο το δυνατόν περισσότερους! Τυχαία νομίζετε ακούτε διαρκώς φήμες μόνο για καλλιτέχνες με μεγάλη απήχηση στον κόσμο; Αυτό συμβαίνει, γιατί ποιο θα ήταν το κέρδος που θα είχε κάποιος, αν έβγαζε φήμη για κάτι που αφορά 500 άτομα παγκοσμίως; Αρκεί όμως, αυτό για να αιτιολογήσει κάτι τέτοιο;

   Αν το θέμα της φήμης δε μπορεί να γίνει αντιληπτό από ευρύτατη μάζα ενδιαφερόμενων, τότε ο σκοπός της έχει εκ προοιμίου αποτύχει και ας αφορά καλλιτέχνη που τον ακούν εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο! Καθολου τυχαία θα ακούσετε για φήμες του τύπου «πέθανε ο τάδε μεγάλος καλλιτέχνης;» ή «διαλύεται το συγκρότημα» ή πιο συχνά «επανασυνδέονται οι Guns n Roses», για παράδειγμα. Αποτέλεσμα; Ακόμα και ο πλέον άσχετος ασχολείται με τη φήμη και μπαίνει ακόμα και στη διαδικασία να τη διασταυρώσει! Γιατί όμως;

   Κάθε καλλιτέχνης με τη στάση του απέναντι στα media, δίνει και ανάλογες πληροφορίες προσωπικού επιπέδου και στο ενδιαφερόμενο προς αυτόν κοινό. Αν κάποιος έχει προφυλάξει την προσωπική του ζωή τότε οι φήμες εκμηδενίζονται! Στην περίπτωση που έχει υπερεκτεθεί, οι φήμες δεν προκύπτουν, αλλά μπορεί και να κατασκευάζονται! Γιατί όμως;

   Ο κόσμος είναι εθισμένος στη συνεχή ροή νέων πληροφοριών λόγω της προσφερόμενης ταχύτητας που υπάρχει από τα μέσα ενημέρωσης. Κατά κάποιο τρόπο αυτό το είδος ανθρώπων λειτουργεί σαν ένα ον εθισμένο στην αναζήτηση νέων στοιχείων, που θα του ανανεώσουν τη γνώση, έστω και μονοσήμαντα! Φανταστείτε τι συμβαίνει, όταν βρει κάτι που είναι η λεγόμενη «είδηση-βόμβα».

    Αν δεν μοιράζεσαι αβέρτα αυτό που ξέρεις σήμερα μέσω των social media, δεν είσαι ζωντανός και ενεργός. Αυτό ακριβώς σαν λογική δημιούργησε τις προϋποθέσεις για τη διάδοση των πληροφοριών υπό τη μορφή ειδήσεων! Σκεφτείτε, πως με αυτήν τη διαδικασία ένα νέο ξεπερνά τον καλλιτέχνη και υποκαθιστά το εκάστοτε μέσο ενημέρωσης, που παράθεσε το νέο! Πλέον, έχει σημασία ποιος έκανε την κοινοποίηση του νέου, μιας και αν προβεί σε αυτήν την κίνηση, γίνεται αυτόματα «από τους πρώτους» που την είδαν, λες και τη συνέταξε ο ίδιος! Είναι όμως έτσι;

   Ο,τιδήποτε κάνουμε στη ζωή, μας φορτώνει με το βάρος της ευθύνης. Αν κάποιος στο Internet κοινοποιήσει ένα νέο καθ’οποιονδήποτε τρόπο, αυτόματα το προσυπογράφει; Φυσικά και όχι θα πείτε και εύλογα θα σας πει κάποιος, πως έχετε δίκιο! Έχει όμως ευθύνη γι’αυτήν την πράξη εκείνος, που το κοινοποιεί;

    Σκεφτείτε πώς διαδοθηκε η φήμη, πως ο Jon Bon Jovi ήταν νεκρός χτες. Ένα πολύ καλά στημένο νέο ως κείμενο πλανήθηκε σε κάποια blogs, που κανείς δεν μπορεί να ελέγξει νομικά, για να του αποδοθούν μηνύσεις. Το νέο αυτό θα είχε καμμία τύχη, αν αφορούσε μια underground μπάντα.

   Οι φήμες καθόλου τυχαία στοχοποιούν καλλιτέχνες ευρείας αποδοχής για να διεμβολίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο κοινό, που δηλώνει αδιάφορο στα νέα! Αυτό το γεγονός δίνει και το δικαίωμα στο να το πάρει κάποιος και να το αναπαράγει μέσω των social media, κοινοποιώντας το σε πολλούς! Σκεφτείτε την περίπτωση η φήμη αυτή να είχε κυκλοφορήσει πριν 10 χρόνια, που τα social networks ήταν ανύπαρκτα! Θα είχε την ίδια τύχη;

   Η αρνητική απάντηση που αμέσως σκεφτήκατε επιβεβαιώνει πως οι φήμες λειτουργούν ευεργετικά με τις πολλαπλές τους επιδράσεις. Γι’αυτό και έχουν επιλεγεί τα τελευταία χρόνια και κατακλύζουν το Internet. To λεγόμενο buzz που δημιουργείται εξυπηρετεί το κανονιστικό μοντέλο, πάνω στο οποίο στηρίζεται όλο το οικοδόμημα της παρουσίας ενός καλλιτέχνη. Το ενδιαφερόμενο κοινό στις περισσότερες των περιπτώσεων φορά παρωπίδες στο τι θέλει να μάθει. Αφαιρώντας την ανάγκη για αναζήτηση νέων στοιχείων στα ενδιαφέροντα του, ο άνθρωπος αυτός αυτόματα περιορίζει το εύρος του ενδιαφέροντος του σε όσα ήδη γνωρίζει. Αυτό το γεγονός του αφαιρεί και το δικαίωμα να δίνει σημασία στα νέα που έχουν αξία, αναλώνοντας τον χρόνο του σε νέα που ουσιαστικά είναι τα λεγόμενα gossip και rumors γύρω από κάτι. Γιατί το επιλέγει αυτό;

   Η διάχυση της πληροφορίας εξυπηρετεί μόνο τα μέσα ενημέρωσης και σίγουρα όχι το κοινό, που θέλει να αποκτήσει πολύπλευρη γνώση. Αυτό συμβαίνει γιατί η πληροφορία, αν δεν αφομοιώνεται, δε μετατρέπεται σε γνώση. Επειδή πληροφορίες συνεχώς δεν μπορούν να αναπαράγονται από έναν καλλιτέχνη, αυτόματα για να διαιωνιστεί το όνομα του, θα πρέπει να «δημιουργηθούν» νέα! Τα νέα αυτά είναι εκείνες οι φήμες, που στο τέλος διαψεύδονται, μετατρέποντας όσους συμμετείχαν στη διαδικασία σε junkies ενός internetικού fast food ειδήσεων, που προέκυψαν από φήμες! Γιατί πλέον στα μάτια τους αποτελεί είδηση η επίσημη διάψευση ενός καλλιτέχνη για μία φήμη στην οποία κι εκείνοι συνέβαλαν να διαδοθεί μέσω του Internet. Ο σκοπός επετεύχθη και απλώς αγιάζει τα μέσα! Έχει κανείς αμφιβολία; Αν ναι, ας κοιτάξει προς τον εαυτό του. Πόσες φορές διασταύρωσε φήμη την οποία αναπαρήγαγε με ευκολία κοινοποιώντας την σε αγνώστους με τους οποίους δεν τη συζητά αναζητώντας την αλήθεια! Απλά τη «μοιράζεται»…