Depo Darm: “In Between” Ομαδική Έκθεση

 

    Ό,τι συνδέει τους τέσσερις εικαστικούς της ομαδικής έκθεσης στην γκαλερί Depo Darm είναι η έννοια του ενδιάμεσου χώρου, της μεταβατικής περιοχής ανάμεσα σε δύο εκατέρωθεν διακριτές ζώνες. Το χαϊντεγκεριανό παράδειγμα της γέφυρας[1], όχι μόνο ως ενωτικού στοιχείου, αλλά ακόμη περισσότερο ως κτίσματος που περισυλλέγει γύρω του τον Κόσμο επιτρέποντας την ανάδυση των μερών ως όλου, μπορεί να χρησιμεύσει για την προσέγγιση των έργων της έκθεσης.

   Η κινηματογραφική προβολή «Ανεστραμμένο Διόραμα» του Δημήτρη Πολυχρονιάδη επισημαίνει το μεταβατικό χώρο μεταξύ πραγματικού και ψευδαισθησιακού. Οι αναφορές του καλλιτέχνη έλκουν την καταγωγή τους από τα θεάματα του 18ου και 19ου αιώνα και επικεντρώνονται στην παραπλάνηση που επιτυγχάνεται από τις τεχνολογικές εφαρμογές στα πλαίσια του θεάματος. Μια πλήρης περιστροφική κίνηση από το φαίνεσθαι στο είναι αποκαλύπτει την ενδιάμεση ζώνη και με τον τρόπο αυτό οι κινούμενες εικόνες του Πολυχρονιάδη λειτουργούν ως γέφυρα μεταξύ όψης και σκέψης.

    Η εγκατάσταση της Μαριαλίζας Καμπή, από την άλλη πλευρά, περιλαμβάνει ζωηρά χρωματισμένες μεταξοτυπίες στους τοίχους και χρωματιστές ράβδους φωτισμού στο δάπεδο. Ο επισκέπτης προσκαλείται να διέλθει ανάμεσα από τις ράβδους και ταυτοχρόνως να βιώσει αστραπιαία τις ρέουσες φόρμες των μεταξοτυπιών. Ο διάδρομος που φιλοξενεί την εγκατάσταση της Καμπή μπορεί να γίνει αντιληπτός ως η γέφυρα εκείνη που επισημαίνει τη διαρκή κίνηση που συντελείται εντός του αστικού περιβάλλοντος. Στην περίπτωση που η εγκατάσταση μπορούσε να εκταθεί χωρικά περισσότερο σε μήκος, θα ήταν σε θέση να προκαλέσει τις εν λόγω αντιδράσεις σε ακόμη εντονότερο βαθμό.

   Η δουλειά της Τζίνας Δημακοπούλου θα μπορούσε να κατηγοριοποιηθεί ως Arte Povera, αφού η πρώτη της ύλη προκύπτει από τη φθορά μιας «υγιούς» μορφής. Συλλέγοντας χνούδι από ρούχα παράγει έργα που παρουσιάζονται ως διπλωμένα μάλλινα ενδύματα. Θα έλεγε κανείς πως το υποκείμενο στην αναπόφευκτη φθορά αντικείμενο κατορθώνει να περισυλλέξει την απωλεσθείσα ύλη, μια ύλη που επιστρέφει σε επίπεδο μορφικής παρουσίας. Ωστόσο, το βασικό αντικείμενο δεν κατορθώνει άλλο από το να μεταμορφωθεί σε σκιά του παρελθόντος εαυτού του, μιας και η ικανοποίηση του λειτουργικού του ρόλου είναι πλέον μη εφικτή. Η πρώτη ύλη – το χνούδι – συνιστά το ενδιάμεσο στάδιο για την επανεμφάνιση της βασικής μορφής σε ένα άλλο, οντολογικό, επίπεδο: εκείνο της καλλιτεχνικής φόρμας. Το χνούδι, επομένως, ως γέφυρα προσφέρεται ως ίχνος για τη διαδικασία μορφοποίησης – χρήσης - επανάχρησης που αενάως συντελείται στον υλικό κόσμο.

 

  depo darm

Τζίνα Δημακοπούλου / Gina Dimakopoulou / “Red Protective Cocoon” / Χνούδι, κλωστές / Fluff, threads / 34 x 29 cm / 2017

 

Τέλος, η δουλειά της Άλκηστης Μαυροκεφάλου δεν μπορεί παρά να προξενήσει μιαν αναπάντεχη οπτική σύγχυση στον επισκέπτη. Οι συνέχειες και οι ασυνέχειες στη δομή του έργου της που αναπτύσσεται στο χώρο επιφέρει ρήγματα στις βεβαιότητες που απολαμβάνει το οπτικό πεδίο. Με ένα σκελετό από πετονιά και ατσαλόσυρμα, αλλά κυρίως με ένα κοχύλι που εκκρεμεί εν κενώ, η εικαστικός υπονομεύει την εμπειρία και την αντίληψη του επισκέπτη, ενός επισκέπτη που ωθείται να ερμηνεύσει ένα οπτικό παράδοξο. Πρόκειται, ουσιαστικά, για την επιτακτική αναγκαιότητα γεφύρωσης του δεδομένου με το αποκλίνον παράδειγμα. Στο ενδιάμεσο διάστημα και έως ότου η γνωσιακή ανακολουθία επιλυθεί, η εμπειρία στέκεται μετέωρη.

Γιάννης Καραδήμας - Mεταπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Θεωρίας & Ιστορίας της Τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών

 

       Η έκθεση διαρκεί μέχρι τις 22 Απριλίου 2017.

       Ημέρες & ώρες λειτουργίας: Τρίτη-Παρασκευή 11:00-14:30 & 17:30-20:00 και Σάββατο 11:30-14:30.

       Depo Darm, Ηρώων Σκοπευτηρίου 54-56, Καισαριανή

        Τηλ. 210 7601177.

 


[1] Βλ. Martin Heidegger, Κτίζειν κατοικείν, σκέπτεσθαι, Αθήνα, Πλέθρον, 2008